Een slecht rapport

Plotseling staat hij daar, verwilderd en met grote schrik in zijn ogen, vragend rondkijkend terwijl hij het slappe, haast levenloze lichaam van een jongen in zijn armen houdt. De tranquille rust is verdwenen en terwijl een bed wordt aangereden ontfermt een sterke zwarte verpleger zich over de slappe en bleke puber. Eenmaal op bed klinkt alleen het moeizame kreunende gereutel van de uitademing die zich een weg pruttelt door het gele, bruisende schuim om zijn mond.

De man, ik vermoed de vader, duwt mij een brief in de hand. "Graag uw advies bij een vermoedelijke auto-intoxicatie" is slechts een ondertiteling bij het gebeuren. De eerste handelingen nemen hun aanvang en terwijl de verpleegkundige getallen roept, hoop ik de man tot een wat gedetailleerde versie van het verhaal te verleiden. Tot nog toe is het stamelen van een schamel "hij had alleen maar een slecht rapport" het enige dat mij bereikt. De zaalarts komt aangelopen en dwingt de man tot nadere uitleg. Toen hij en zijn vrouw waren thuisgekomen hadden zij de jongen in bad aangetroffen, niet wekbaar met naast zich een openstaande fles. De inhoud was iets voor de motor, maar of dat nu olie, ruitenwissergoedje, remvloeistof of accuzuur was, kon de man niet vertellen. "Om schoon te maken", was de weinig behulpzame toevoeging.

We maken ons op voor het spoelen van de maag. Hiervoor is een speciale kamer ingericht met een grote afvoerput en plastic schorten waar we tot de kruin toe beschermd de maag laten vollopen. En terwijl de ondefinieerbare, weeig ruikende, maaginhoud naar buiten komt, stromen de eerste concrete gegevens binnen. De jongen is blijven zitten en heeft ongeveer 2 uur geleden ethyleenglycol gedronken. Dit zei mij weinig, maar het is wat wij kennen als anti-vries. Waar iemand anti-vries voor nodig heeft in een land waar de temperatuur nooit onder de 18 graden komt, is mij nog steeds een raadsel, maar na het lezen van de effecten van het spul wanneer het wordt ingenomen kreeg ik het toch wel warm. Een vergiftiging met anti-vries verloopt - evenals sex - in 3 fasen. De opwinding bestaat uit neurologische verschijnselen varierend van onrust tot coma, de plateau fase gaat gepaard met een lage bloeddruk en zogenaamde elektrolytstoornissen en als tot slot de climax wordt bereikt houden de nieren ermee op.

Eenmaal gespoeld was de internist reeds ingelicht en met een katheter in zijn blaas, een kapje op zijn nog steeds schuimende mond en een maag vol norit vertrok de suicidale doublant naar de intensive care, zijn ouders achterlatend op de spoedeisende hulp met een gevoel dat zeker slechter is dan de cijfers op zijn rapport.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten